Dag.... wie telt er nog?

Vandaag aangekomen in Lerici. Onze traditionele chill out place na 4 dagen surf geweld in Livorno. Even relaxed liggen op een van de mooiste (prive) stranden in Italie. Na aankomst het laatste restje Don Papa soldaat gemaakt en meteen maar ook even een flesje wijn erachter aan gegoten. Want.... het regende! Tja wat moet je dan anders? Inmiddels is de lucht opgeklaard en zijn we op weg naar een late lunch en daarna een uurtje of nog wat op het strand slapen! SLAPEN!!!!!!!!
Of een Jeff Buckley doen... (voor de insiders)!

Vier dagen Surfer Joe Summer Festival, hoe krijgen we dit in hemelsnaam weer thuis? OK het meeste hebben we gratis gekregen, maar de koffers waren al te zwaar op de heenweg!

Dag... hallo dag! Kl*te zon!

Jaaa.... dag vier of zo...van Surfer Joe Summer Festvial.... van de 13e editie van Surfer Joe Summer Joe Festival 2018. Eigenlijk zijn we allemaal helemaal naar de klote. We worden er ook niet jonger op. Gelukkig zijn de bands vandaag wat rustiger en is er genoeg tijd om even bij te praten met vrienden. We hebben zelfs niet het einde gehaald van de Krontjong Devils, zo kapot waren we. Nog ff een biertje en kaasplankje bij de pizzeria om de hoek en daarna naar bed! Slaaaaaaaaapen!!!!

Dag.... ehm... ergens in Livorno op zo'n surf festival....

Dag 3 op Surfer Joe Summer Festival en traditioneel de dag dat we helemaal naar de kl*te gaan. Daarom laten we de foto's maar het verhaal vertellen!

Dag 19: Livorno, Surfer Joe Summer Festival 2018

Dag 2 van ons favoriete festival. Nog meer vrienden die gearriveerd zijn. Gin-tonics met de Phantom Four, Cocktails met... wie ook al weer... het werd laaaaaaaat... en de avond werd afgesloten met een waanzinnig optreden van de Messerchups in het kleine zaaltje boven de diner. Het was heet, zweterig, en een uitzinnig publiek, precies zoals het moet!
Vanavond ook een dame ontmoet die een ouderwets fotoalbum bijhoudt van haar favoriete bands, raad eens wie er een eigen pagina in heeft? Aloha Sluts! Arny moest zelfs blozen!

Dag 18: Livorno, Surfer Joe Summer Festival 2018

Onze jaarlijkse reunie met 'vrienden all over the word!' Surfer Joe Summer Festival, vier dagen met de beste surfmuziek uit de hele wereld! Van USA, Rusland, Duitsland, Griekenland tot zelfs Japan! De worldcup of surfmusic! De eerste avond is altijd een meet and greet van oude bekenden van vorige jaren en nieuwe vrienden. Opvallend is dat veel mensen ook op Aloha Fest waren in Februari! 
GVD wat een feesie! En dan speelt ook nog een van onze favoriete bands vanavond: Daikaiju (USA). Binnenkort in Kafee Hatseflats op de Parade in Venlo (nee, is geen grapje!)....

Dag 17: Pitigliano

Helaas eindigde de dag gisteren in een klein fiasco. Het eten (pasta met wilde eend) viel bij Arny helemaal niet goed. Schijnbaar zat er toch iets in waar hij allergisch of intollerant voor is.
Hij lag de hele nacht kermend van de maagpijn op bed. Daarom zijn we toch maar iets later opgestaan dan gepland, we wilden een bepaalde wandeling doen die het mooiste is in de ochtend. Maar eigenlijk hadden we die 2 jaar eerder al gedaan, dus zo erg was het niet om eens uit te slapen. Na kort beraad hebben we besloten om een andere Cava di Pitigliano te gaan lopen. La Vie Cava zijn oude Etrukische wegen die men heeft uitgehakt uit de rotsen rondom het stadje. In de muren van deze kleine kloven vindt je ook vaak oude tombes van de Etrusken. 

Helaas is het als zo vaak in Italie dat deze niet goed onderhouden worden en zelfs door de lokale restaurantbazen als opslagkelders gebruikt worden.
Na wat gepuzzel hebben we besloten om de Vie de Cava Cascades te gaan lopen. Deze is grotendeels door het bos en loopt langs diverse watervallen. Prima, want het was inmiddels als twee uur s'middags en het was behoorlijk heet. Het kaartje wat we van de touristoffice gekregen hadden was in elk geval duidelijker dan wat we twee jaar geleden gekregen hadden. Volgen de dame van de touristoffice (die dit keer wel goed Engels sprak en begreep) was onze uitgestippelde route goed te doen, mits we goede schoenen en voldoende water bij ons zouden hebben. Bovendien had de provincie onlangs alle borden vervangen, dus zelfs zonder kaart zouden we de watervallen goed kunnen vinden.
En ja hoor bij de eerste bocht sloegen we al de foute richting in! Gelukkig hadden we dat al snel door en konden we het goed corrigeren. Geluk bij een ongeluk was wel dat we hierdoor wel enkele Etruskische wegen met graftombes hebben gezien die niet gepland waren!

Eenmaal op de route hoorden we al snel het geluid van een waterval. Helaas was het pad ernaar toe niet helemaal duidelijk, ook al stond het op het kaartje. De tweede, middelgrootte waterval, bleek geen echt waterval te zijn maar de overblijfselen van een romeinse watermolen. Ooit gebouwd om graan te malen. Heel mooi!

Toen we uiteindelijk naar de grootste van de drie watervallen opzoek gingen, bleek deze over een oude romeinse brug te leiden... Helaas was deze helemaal overgroeid met bomen en struiken. Aan de andere kant van de brug bleek het al niet beter. De brandnetels stonden metershoog. Niet echt confortabel als je allebei een korte broek aan hebt! Een beetje teleurgesteld zijn we toen maar omgedraaid!

Uiteindelijk bleek het toch een fikse wandeling van zo'n 3.5 uur, waarvan het merendeel ook nog berg op ging! En onze kuiten waren al zo gespierd door de vele trappen en heuvels in Italie!

Na in ons appartementje een koude douche genomen te hebben, zijn we met schone, droge kleren naar het lokale museum gelopen. Nou Pitigliano heeft wel 5 of 6 musea, maar deze waren we nog niet geweest; Palazo Orsini. Deze palazzo heeft maar liefst 21 zalen, waar enkele pauzen hebben gelogeerd of waren gepensioneerd. De Engelse vertaling was niet al te duidelijk, net als de route beschrijving door het museum (ehm zaal 18 is op de 3e verdieping terwijl zaal 6 op de 4e is... zoiets). Uiteindelijk werd het een leuke speurtocht om alle 21 zalen binnen het uur te vinden dat het museum open was....

Vanavond maar eens geen vreemde pasta met wilde eenden na het fiasco van gisteren, daarom we wilden wel weer eens pizza. Iedereen raadde ons Pizzeria El Nocci of zoiets aan. Zeer vriendelijke mensen dat wel (geen woordje Engels, maar inmiddels weten we ons goed te redden met de paar woordjes Italiaans die we kennen). Pizza van Caro was overheerlijk, maar die van Arny was weer eens niet te eten (quatro formagi met zwarte truffels). Krijgt die man dit jaar nog eens een fatsoenlijke pizza in Italie? Wel super lekkere wijn overigens! Helaas begon de lucht al redelijk snel te betrekken en bij de laatste happen pizza's was het behoorlijk aan het bliksemen en donderen. En de eerste druppels voelden we ook al...
Het uitzicht was ook prachtig, maar dat heb je vanuit het hele dorp. Ons vaste appartementje hier staat inmiddels in de verkoop en om zoiets moois hier te vinden zal niet makkelijk zijn. Het lijkt wel of Caro hieronder een traantje staat weg te pinken!

Gelukkig was het maar een korte onweersbui en de zonsondergang werd er alleen maar mooier van....

Dag 16: Pitigliano

Pitigliano hebben we twee jaar geleden tijdens onze Toscaanse rondreis ook al eens bezocht en dat is ons zo goed bevallen dat we dit stadje nogmaals wilden bezoeken. We hebben weer het prachtige huisje naast de oude synago. Helaas kregen we te horen dat dit de laatste keer zal zijn dat we hier kunnen logeren, de eigenaren gaan met pensioen en het huisje staat te koop. 
Voor de rest hebben we het vandaag even wat rustiger aan gedaan. Wat wijntjes gedronken, lekker gegeten en door het oude centrum geflaneerd. De komende dagen worden zwaar genoeg!

Dag 15: Civita Bagnoreggio

Yep we zijn weer terug bij een oude bekende, voelt bijna als thuis! Cevita Bagrnoreggio... Een klein stadje boven op een stijle rots in een groot dal. Je kunt er alleen te voet, over een stijle brug komen. Twee jaar geleden waren we hier ook al en toen hadden we twee koffers, fototas, gitaar (Arny moest dat jaar spelen in Livorno) en nog meer bij ons. Dus nu waren we voorbereid! Kleine weekendtas, kleine fototas en klaar is kees eh Caro. Dus daarna zou het een makkie worden om die lange brug omhoog te lopen. Vooral omdat onze benen al flink gespierd zijn door de afgelopen weken.... Mooi niet. Wat een K*T klim is het! 

We snappen iedere keer niet hoe die Japanners (en daar stikt het van) hier zonder een zweetdruppel naar boven komen. Maar goed, eindelijk in het dorpje onze tassen gedropt in ons apartement, bleek onze favoriete broodjeszaak een week met vakantie te zijn. En daar kwamen we nou voor.... en de lekkere wijn van de Enoteca naast ons apartementje... Ook dicht! Zelfs het restaurantje waar we de vorige keer waren... DICHT! Ja we zijn op een maandag hier, maar dit is toch niet wat je verwacht... oh... bij de zaken die wel open waren lag een folder. Vanaf morgen is hier een groot filmfestival en iedereen wil natuurlijk even inkopen doen voor de drukte! En dat is niet zo makkelijk in een uithoek als dit! Waar je elk plakje ham of salami de brug op moet slepen. Uiteindelijk toch lekker gegeten in een van de zaakjes die wel open waren. En toen die net wilden sluiten, kwam de eigenares van de Enoteca (wijnbar) naast ons apartementje even de nieuwe voorraad afleveren. En ja ze wilde ons wel een of meer flessen wijn serveren. Uiteindelijk heeft ze maar het terrasje voor haar zaak open gegooid want er waren nog meer tijdelijke bewoners van het dorpje die dorst hadden! 

Overigens heerlijke locale wijn gedronken, twee flesjes van een droge witte die met rode druiven gemaakt wordt. Er worden schijnbaar elk jaar maar 1500 flessen gemaakt... Wij hadden nummer 845 en nog iets ;-)

Caro zit hier naast de ingang van ons apartementje, dat naast het wijnbarretje ligt. Dus we hebben gewoon een wijnbar als terrasje!

Elke zomer hebben ze hier een race net op het plein, alleen doen ze het daar op paarden. Hier op ezels! Pleintje is dan ook wel wat kleiner dan die in Sienna. maar het schijnt niet minder spectaculair te zijn. Lijkt ons wel wat.... September even terug?????