Helaas eindigde de dag gisteren in een klein fiasco. Het eten (pasta met wilde eend) viel bij Arny helemaal niet goed. Schijnbaar zat er toch iets in waar hij allergisch of intollerant voor is.
Hij lag de hele nacht kermend van de maagpijn op bed. Daarom zijn we toch maar iets later opgestaan dan gepland, we wilden een bepaalde wandeling doen die het mooiste is in de ochtend. Maar eigenlijk hadden we die 2 jaar eerder al gedaan, dus zo erg was het niet om eens uit te slapen. Na kort beraad hebben we besloten om een andere Cava di Pitigliano te gaan lopen. La Vie Cava zijn oude Etrukische wegen die men heeft uitgehakt uit de rotsen rondom het stadje. In de muren van deze kleine kloven vindt je ook vaak oude tombes van de Etrusken.
Helaas is het als zo vaak in Italie dat deze niet goed onderhouden worden en zelfs door de lokale restaurantbazen als opslagkelders gebruikt worden.
Na wat gepuzzel hebben we besloten om de Vie de Cava Cascades te gaan lopen. Deze is grotendeels door het bos en loopt langs diverse watervallen. Prima, want het was inmiddels als twee uur s'middags en het was behoorlijk heet. Het kaartje wat we van de touristoffice gekregen hadden was in elk geval duidelijker dan wat we twee jaar geleden gekregen hadden. Volgen de dame van de touristoffice (die dit keer wel goed Engels sprak en begreep) was onze uitgestippelde route goed te doen, mits we goede schoenen en voldoende water bij ons zouden hebben. Bovendien had de provincie onlangs alle borden vervangen, dus zelfs zonder kaart zouden we de watervallen goed kunnen vinden.
En ja hoor bij de eerste bocht sloegen we al de foute richting in! Gelukkig hadden we dat al snel door en konden we het goed corrigeren. Geluk bij een ongeluk was wel dat we hierdoor wel enkele Etruskische wegen met graftombes hebben gezien die niet gepland waren!
Eenmaal op de route hoorden we al snel het geluid van een waterval. Helaas was het pad ernaar toe niet helemaal duidelijk, ook al stond het op het kaartje. De tweede, middelgrootte waterval, bleek geen echt waterval te zijn maar de overblijfselen van een romeinse watermolen. Ooit gebouwd om graan te malen. Heel mooi!
Toen we uiteindelijk naar de grootste van de drie watervallen opzoek gingen, bleek deze over een oude romeinse brug te leiden... Helaas was deze helemaal overgroeid met bomen en struiken. Aan de andere kant van de brug bleek het al niet beter. De brandnetels stonden metershoog. Niet echt confortabel als je allebei een korte broek aan hebt! Een beetje teleurgesteld zijn we toen maar omgedraaid!
Uiteindelijk bleek het toch een fikse wandeling van zo'n 3.5 uur, waarvan het merendeel ook nog berg op ging! En onze kuiten waren al zo gespierd door de vele trappen en heuvels in Italie!
Na in ons appartementje een koude douche genomen te hebben, zijn we met schone, droge kleren naar het lokale museum gelopen. Nou Pitigliano heeft wel 5 of 6 musea, maar deze waren we nog niet geweest; Palazo Orsini. Deze palazzo heeft maar liefst 21 zalen, waar enkele pauzen hebben gelogeerd of waren gepensioneerd. De Engelse vertaling was niet al te duidelijk, net als de route beschrijving door het museum (ehm zaal 18 is op de 3e verdieping terwijl zaal 6 op de 4e is... zoiets). Uiteindelijk werd het een leuke speurtocht om alle 21 zalen binnen het uur te vinden dat het museum open was....
Vanavond maar eens geen vreemde pasta met wilde eenden na het fiasco van gisteren, daarom we wilden wel weer eens pizza. Iedereen raadde ons Pizzeria El Nocci of zoiets aan. Zeer vriendelijke mensen dat wel (geen woordje Engels, maar inmiddels weten we ons goed te redden met de paar woordjes Italiaans die we kennen). Pizza van Caro was overheerlijk, maar die van Arny was weer eens niet te eten (quatro formagi met zwarte truffels). Krijgt die man dit jaar nog eens een fatsoenlijke pizza in Italie? Wel super lekkere wijn overigens! Helaas begon de lucht al redelijk snel te betrekken en bij de laatste happen pizza's was het behoorlijk aan het bliksemen en donderen. En de eerste druppels voelden we ook al...
Het uitzicht was ook prachtig, maar dat heb je vanuit het hele dorp. Ons vaste appartementje hier staat inmiddels in de verkoop en om zoiets moois hier te vinden zal niet makkelijk zijn. Het lijkt wel of Caro hieronder een traantje staat weg te pinken!
Gelukkig was het maar een korte onweersbui en de zonsondergang werd er alleen maar mooier van....
Hij lag de hele nacht kermend van de maagpijn op bed. Daarom zijn we toch maar iets later opgestaan dan gepland, we wilden een bepaalde wandeling doen die het mooiste is in de ochtend. Maar eigenlijk hadden we die 2 jaar eerder al gedaan, dus zo erg was het niet om eens uit te slapen. Na kort beraad hebben we besloten om een andere Cava di Pitigliano te gaan lopen. La Vie Cava zijn oude Etrukische wegen die men heeft uitgehakt uit de rotsen rondom het stadje. In de muren van deze kleine kloven vindt je ook vaak oude tombes van de Etrusken.
Helaas is het als zo vaak in Italie dat deze niet goed onderhouden worden en zelfs door de lokale restaurantbazen als opslagkelders gebruikt worden.
Na wat gepuzzel hebben we besloten om de Vie de Cava Cascades te gaan lopen. Deze is grotendeels door het bos en loopt langs diverse watervallen. Prima, want het was inmiddels als twee uur s'middags en het was behoorlijk heet. Het kaartje wat we van de touristoffice gekregen hadden was in elk geval duidelijker dan wat we twee jaar geleden gekregen hadden. Volgen de dame van de touristoffice (die dit keer wel goed Engels sprak en begreep) was onze uitgestippelde route goed te doen, mits we goede schoenen en voldoende water bij ons zouden hebben. Bovendien had de provincie onlangs alle borden vervangen, dus zelfs zonder kaart zouden we de watervallen goed kunnen vinden.
En ja hoor bij de eerste bocht sloegen we al de foute richting in! Gelukkig hadden we dat al snel door en konden we het goed corrigeren. Geluk bij een ongeluk was wel dat we hierdoor wel enkele Etruskische wegen met graftombes hebben gezien die niet gepland waren!
Eenmaal op de route hoorden we al snel het geluid van een waterval. Helaas was het pad ernaar toe niet helemaal duidelijk, ook al stond het op het kaartje. De tweede, middelgrootte waterval, bleek geen echt waterval te zijn maar de overblijfselen van een romeinse watermolen. Ooit gebouwd om graan te malen. Heel mooi!
Toen we uiteindelijk naar de grootste van de drie watervallen opzoek gingen, bleek deze over een oude romeinse brug te leiden... Helaas was deze helemaal overgroeid met bomen en struiken. Aan de andere kant van de brug bleek het al niet beter. De brandnetels stonden metershoog. Niet echt confortabel als je allebei een korte broek aan hebt! Een beetje teleurgesteld zijn we toen maar omgedraaid!
Uiteindelijk bleek het toch een fikse wandeling van zo'n 3.5 uur, waarvan het merendeel ook nog berg op ging! En onze kuiten waren al zo gespierd door de vele trappen en heuvels in Italie!
Na in ons appartementje een koude douche genomen te hebben, zijn we met schone, droge kleren naar het lokale museum gelopen. Nou Pitigliano heeft wel 5 of 6 musea, maar deze waren we nog niet geweest; Palazo Orsini. Deze palazzo heeft maar liefst 21 zalen, waar enkele pauzen hebben gelogeerd of waren gepensioneerd. De Engelse vertaling was niet al te duidelijk, net als de route beschrijving door het museum (ehm zaal 18 is op de 3e verdieping terwijl zaal 6 op de 4e is... zoiets). Uiteindelijk werd het een leuke speurtocht om alle 21 zalen binnen het uur te vinden dat het museum open was....
Vanavond maar eens geen vreemde pasta met wilde eenden na het fiasco van gisteren, daarom we wilden wel weer eens pizza. Iedereen raadde ons Pizzeria El Nocci of zoiets aan. Zeer vriendelijke mensen dat wel (geen woordje Engels, maar inmiddels weten we ons goed te redden met de paar woordjes Italiaans die we kennen). Pizza van Caro was overheerlijk, maar die van Arny was weer eens niet te eten (quatro formagi met zwarte truffels). Krijgt die man dit jaar nog eens een fatsoenlijke pizza in Italie? Wel super lekkere wijn overigens! Helaas begon de lucht al redelijk snel te betrekken en bij de laatste happen pizza's was het behoorlijk aan het bliksemen en donderen. En de eerste druppels voelden we ook al...
Het uitzicht was ook prachtig, maar dat heb je vanuit het hele dorp. Ons vaste appartementje hier staat inmiddels in de verkoop en om zoiets moois hier te vinden zal niet makkelijk zijn. Het lijkt wel of Caro hieronder een traantje staat weg te pinken!
Gelukkig was het maar een korte onweersbui en de zonsondergang werd er alleen maar mooier van....
No comments:
Post a Comment